W polskim języku istnieją dwie formy wyrażenia wdzięczności: „dziękuję” oraz „dziękuje”. Często jednak pojawia się pytanie, która z nich jest poprawna i w jakich kontekstach należy z nich korzystać. W tym artykule postaramy się rozwiać wszelkie wątpliwości dotyczące pisowni i zastosowania tych dwóch form.
Dziękuję – wyrażenie grzecznościowe w pierwszej osobie liczby pojedynczej
Forma „dziękuję” jest używana w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Oznacza to, że jesteśmy wdzięczni za coś lub chcemy podziękować komuś osobiście. Przykłady zdań z użyciem „dziękuję” to:
- Dziękuję bardzo za prezent!
- Dziękuję ci za pomoc! Jak ja się odwdzięczę?
- Dziękuję za przyjście, bardzo miło mi Was gościć.
Dziękuje – wyrażenie grzecznościowe w trzeciej osobie liczby pojedynczej
Forma „dziekuje” jest używana w trzeciej osobie liczby pojedynczej. Oznacza to, że wyrażamy wdzięczność w imieniu kogoś innego lub mówimy o tym, że ktoś złożył podziękowania konkretnej osobie lub grupie osób. Przykłady zdań z użyciem „dziekuje” to:
- Ania bardzo Wam dziękuje za piękne życzenia.
- Marcin zaraz do nas dołączy. Jest na spotkaniu ze swoją starą ekipą, właśnie im dziękuje za wspólną pracę i tak dalej.
- Mama żegna wszystkich gości i dziękuje im za przybycie.
Zastosowanie w praktyce
W praktyce, wybór między formą „dziękuję” a „dziekuje” zależy od kontekstu i osoby, którą reprezentujemy. Jeśli mówimy o sobie, używamy formy „dziękuję”. Jeśli natomiast wyrażamy wdzięczność w imieniu kogoś innego lub mówimy o podziękowaniach skierowanych do konkretnej osoby lub grupy osób, używamy formy „dziekuje”.
Warto zauważyć, że różnica między tymi dwiema formami wynika z odmiany czasownika „dziękować”. Forma „dziękuję” odnosi się do pierwszej osoby liczby pojedynczej, podczas gdy forma „dziekuje” odnosi się do trzeciej osoby liczby pojedynczej.
Odmiana czasownika „dziękować”
Aby lepiej zrozumieć i zapamiętać poprawną pisownię, warto przyjrzeć się odmianie czasownika „dziękować” w trybie oznajmującym i czasie teraźniejszym. Oto tabela przedstawiająca odmianę czasownika:
| Osoba | Forma |
|---|---|
| ja | dziękuję |
| ty | dziękujesz |
| on/ona/ono | dziękuje |
| my | dziękujemy |
| wy | dziękujecie |
| oni/one | dziękują |
Błędy i niedbalstwo pisarskie
Niestety, w dzisiejszych czasach coraz częściej można zaobserwować brak dbałości o poprawną pisownię, szczególnie w komunikacji internetowej. Wielu z nas nie przywiązuje już takiej wagi do zachowania ogonków i innych znaków diakrytycznych. Zamiast poprawnej pisowni „dziękuję”, coraz częściej możemy spotkać formę „dziekuje” lub inne niedokładne zapisy. Niestety, takie błędy utrwalają się w naszych umysłach i wpływają na naszą percepcję języka.
Ważne jest, aby dbać o nasz język i pisać nie tylko poprawnie gramatycznie i ortograficznie, ale także używać znaków diakrytycznych. Warto pamiętać, że te niewielkie detale mogą naprawdę zmienić sens naszej wypowiedzi.
Podsumowanie
W niniejszym artykule omówiliśmy dwie formy wyrażenia wdzięczności: „dziękuję” i „dziekuje”. Oba zapisy są poprawne, ale mają odmienne zastosowanie w zależności od kontekstu. Forma „dziękuję” jest używana w pierwszej osobie liczby pojedynczej, gdy wyrażamy wdzięczność za coś lub chcemy podziękować komuś osobiście. Forma „dziekuje” jest natomiast używana w trzeciej osobie liczby pojedynczej, gdy wyrażamy wdzięczność w imieniu kogoś innego lub mówimy o podziękowaniach skierowanych do konkretnej osoby lub grupy osób.
Ważne jest, abyśmy w naszej codziennej komunikacji pamiętali o poprawnej pisowni i stosowali odpowiednie formy w zależności od kontekstu. Dbałość o język i zrozumienie zasad ortografii to podstawowe cechy kompetentnego pisarza.
